Afgelopen
zaterdag was ik Lokaal Vredebreuk in de Papestraat in Den Haag voor
een optreden van de populaire Haagse rock & pop coverband
'Deflour'.
Mijn
ex-'zwagertje' speelt in die band en ik had al te vaak beloofd naar
zijn optredens te komen en niet gedaan. ;-)
Het
optreden was weer top! Na een ''gelijk-met-de-deur-in-huis-vallende'
start met 'Let me entertain you' (van welke zanger ook al weer ;-)
zat de sfeer er gelijk goed in.
Mijn
zoon van 19 was ook gekomen en ook mijn lieve ex was er (tevens mijn
'Pest-'.. uhu..Persagente. zij probeert mijn 'digitaal braaksel' via
twitter en andere social media op niveau en binnen de perken te
houden, met wisselend succes... ;-)
Halverwege
de avond ging mijn twitter 'dood'. Ik heb nog lopen zoeken en vragen
naar het dichtstbijzijnde 'twitteroplaadpunt', maar niemand kon mij
helpen... ;-)
Nadat
ik mijn portie gezelligheid en rock had gehad verliet ik de 'tent' om
met mijn zoon nog ergens anders wat te gaan drinken.
Ik
dacht nog: "hoe cool is dat, dat ik gewoon een avondje met mijn
zoon "van 19 op stap ben"!
Toen
ik een bekende beveiliger van De Paap (naast Lokaal Vredebreuk) even
een handje gaf hoorde ik ineens: "Rickyyy" roepen...
"Zo
werd ik héél lang geleden genoemd", dacht ik ineens...
Ik
draaide mij om en moest even omhoog kijken... "Wie ben jij
dan... "vroeg ik zo vriendelijk mogelijk aan een andere
beveiliger en zoekend naar iets bekends in zijn verschijning...."
"Ik
ben Remy", en een dikke glimlach verscheen in zijn gezicht.
In
een fractie van een seconde bracht een flashback mij 30 jaar terug(!)
"Tandjes"
zei ik lachend, "ben jij afgevallen dan!" 30 jaar daarvoor
was Remy een reus en ca. 50 kilo zwaarder en portier in de bekende
Haagse Discotheek de Marathon, waar ik toen 3 jaar lang de weekenden
werkte als 'glazenloper' (!)
Goeie
herinneringen uit die tijd vlogen het gesprek in...
"Wij
mochten als jonge broekjes altijd op ons hardst in je buik stompen en
jij lachte dan alleen maar", zei ik lachend...
"Ja,
en jij zat bijna elk weekend wel een paar keer bij Frans (de
toenmalige eigenaar) voor een preek dat je weer op de vuist was
geweest met klanten...", bulderde Remy van het lachen...
"Ja...
ik was wat opvliegerig toen,... soms..." probeerde ik nog, maar
mijn zoon riep al lachend: "Nou ouwe, zo hoor ik nog eens wat ha
ha"...
Na
nog een tijdje 'leuke' herinneringen te hebben opgehaald (;-) namen
mijn zoon en ik afscheid van Remy met een hug en een welgemeend
"Later!" en goedgemutst vervolgden we ons pad.
Ik
bedacht mij later dat een van de dingen die leuk is aan ouder worden,
dat je steeds meer leuke herinneringen hebt en dat als je het over
sommige dingen hebt of aan denkt dat je dan ineens merkt dat iets al
vele jaren geleden is of jaren heeft geduurd.
Zo
ben ik al weer 25 jaar uit militaire dienst, mijn eerste expositie is
al weer 23 jaar geleden, mijn eerste 'wipje' (voor zover het die naam
mocht hebben ;-) al weer 33 jaar geleden...
Het
is al weer 42 geleden dat ik in de brand stond en ik had al 23 jaar
met een slechte knie rond gelopen voor ik nu al weer 3 jaar geleden
een 'nieuwe' kreeg ;-)
Mijn
laatste 'voetbal'wedstrijd bij FC Kijkduin (in het 'bier elftal' ;-)
was in 1991 dus: *telt op vingers en handen... al weer 21 jaar
geleden...
Het
laatste Rolling Stones concert op het malieveld in Den Haag is al
weer 14 jaar geleden, hoe top was dat wel niet, en de eerste keer dat
ik voor een hele tijd met mijn toenmalige schatje naar St. Petersburg
in Rusland ging is al weer 15 jaar geleden...
Ik
herinner mij nog de massale vreugde in Nederland toen 'wij' Europees
kampioen werden... Is dat al weer 24 jaar geleden?
Waar
blijft de tijd...
Het
was geloof ik Paul van Vliet die ooit zei in een conference dat 47
jaar wat hem betreft de perfecte leeftijd is... Oud genoeg om een
boel leuke dingen te hebben meegemaakt (en van te hebben geleerd ;-)
en nog genoeg tijd voor de boeg om naar uit te kijken...
Ik
kijk er naar uit.
No comments:
Post a Comment